Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dash to pieces

  • 1 minuo

    mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].
    I.
    Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.
    A.
    Lit. (rare and mostly poet.):

    ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,

    broke in pieces, Ov. M. 8, 645:

    ligna,

    to chop into small pieces, id. F. 2, 647:

    portarum objectus,

    to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:

    dentes in limine,

    id. ib. 10, 47:

    sanguinem,

    to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;

    in the same signif., simply minuere,

    id. ib. 1, 22, 1.—
    B.
    Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):

    imperium matris,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    sumptus civitatum,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    (rem familiarem),

    Hor. S. 2, 3, 177:

    gradum,

    Quint. 2, 3, 7:

    gloriam alicujus,

    Cic. Fl. 12, 28:

    molestias vitae,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    cupiditates,

    id. ib.:

    invidiam,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    opem,

    Caes. B. G. 5, 33:

    auctoritatem,

    id. B. C. 3, 43:

    minuuntur corporis artus,

    grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:

    minuuntur corpora siccis,

    Plin. 11, 54, 118, § 283:

    consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,

    discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):

    suspicionem profectionis,

    Cic. Att. 10, 16, 4:

    controversias,

    to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:

    minuenda est haec opinio,

    to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:

    magistratum, censuram,

    to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:

    majestatem populi Romani per vim,

    to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:

    matris imperium,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    religionem,

    Nep. Ages. 4, 8:

    nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,

    Ter. And. 2, 3, 19:

    consilium,

    to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:

    condemnationem,

    to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—
    II.
    Neutr., to diminish, grow less:

    minuente aestu,

    at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:

    minuente lunā,

    waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:

    crescentis minuentisque sideris species,

    Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).
    A.
    Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:

    litterae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68:

    minuta ac brevia folia,

    Plin. 12, 24, 53, § 111:

    ossa,

    Lucr. 1, 835:

    opuscula,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    itinera,

    Suet. Aug. 82:

    aere minuto qualiacumque somnia vendere,

    Juv. 6, 546:

    facies minutae,

    miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:

    minutior ac mage pollens,

    Lucr. 4, 318.— Sup.:

    minutissimis ictibus excarnificatus,

    Suet. Vit. 17:

    res,

    little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:

    res minutissimae et contemptibiles,

    Aug. Conf. 10, 35, 4:

    aves,

    Col. 8, 5, 10.—
    B.
    Trop., petty, paltry, insignificant.
    1.
    Of persons:

    alii minuti et angusti,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    philosophi,

    id. Div. 1, 30, 62:

    imperatores,

    id. Brut. 73, 256:

    plebes,

    Phaedr. 4, 6, 13.—
    2.
    Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    genus orationis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159:

    minuti est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:

    novissimum reddere,

    Vulg. Luc. 12, 59; cf.:

    aes minutum,

    id. ib. 21, 2.— Plur.
    (α).
    The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—
    (β).
    Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—
    (γ).
    Comp.:

    illa minutiora,

    those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭnūtē, into small or fine pieces, finely, minutely (class.).
    A.
    Lit.:

    sal minute tritus,

    Col. 6, 17, 7:

    minutissime commolere,

    id. 12, 28, 1:

    historia minutissime scripta,

    in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—
    B.
    Trop.
    (α).
    In a petty or paltry manner:

    res minutius tractare,

    Cic. Fin. 4, 3, 7.—
    (β).
    Minutely, closely, accurately:

    minutius et scrupulosius scrutantur omnia,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):

    concidere,

    Cato, R. R. 123:

    scoria minutim fracta,

    Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—
    B.
    With short steps, trippingly:

    equus ambulans,

    Veg. Vet. 1, 56, 39:

    deambulare,

    id. ib. 2, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > minuo

  • 2 minutum

    mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].
    I.
    Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.
    A.
    Lit. (rare and mostly poet.):

    ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,

    broke in pieces, Ov. M. 8, 645:

    ligna,

    to chop into small pieces, id. F. 2, 647:

    portarum objectus,

    to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:

    dentes in limine,

    id. ib. 10, 47:

    sanguinem,

    to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;

    in the same signif., simply minuere,

    id. ib. 1, 22, 1.—
    B.
    Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):

    imperium matris,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    sumptus civitatum,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    (rem familiarem),

    Hor. S. 2, 3, 177:

    gradum,

    Quint. 2, 3, 7:

    gloriam alicujus,

    Cic. Fl. 12, 28:

    molestias vitae,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    cupiditates,

    id. ib.:

    invidiam,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    opem,

    Caes. B. G. 5, 33:

    auctoritatem,

    id. B. C. 3, 43:

    minuuntur corporis artus,

    grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:

    minuuntur corpora siccis,

    Plin. 11, 54, 118, § 283:

    consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,

    discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):

    suspicionem profectionis,

    Cic. Att. 10, 16, 4:

    controversias,

    to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:

    minuenda est haec opinio,

    to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:

    magistratum, censuram,

    to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:

    majestatem populi Romani per vim,

    to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:

    matris imperium,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    religionem,

    Nep. Ages. 4, 8:

    nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,

    Ter. And. 2, 3, 19:

    consilium,

    to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:

    condemnationem,

    to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—
    II.
    Neutr., to diminish, grow less:

    minuente aestu,

    at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:

    minuente lunā,

    waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:

    crescentis minuentisque sideris species,

    Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).
    A.
    Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:

    litterae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68:

    minuta ac brevia folia,

    Plin. 12, 24, 53, § 111:

    ossa,

    Lucr. 1, 835:

    opuscula,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    itinera,

    Suet. Aug. 82:

    aere minuto qualiacumque somnia vendere,

    Juv. 6, 546:

    facies minutae,

    miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:

    minutior ac mage pollens,

    Lucr. 4, 318.— Sup.:

    minutissimis ictibus excarnificatus,

    Suet. Vit. 17:

    res,

    little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:

    res minutissimae et contemptibiles,

    Aug. Conf. 10, 35, 4:

    aves,

    Col. 8, 5, 10.—
    B.
    Trop., petty, paltry, insignificant.
    1.
    Of persons:

    alii minuti et angusti,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    philosophi,

    id. Div. 1, 30, 62:

    imperatores,

    id. Brut. 73, 256:

    plebes,

    Phaedr. 4, 6, 13.—
    2.
    Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    genus orationis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159:

    minuti est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:

    novissimum reddere,

    Vulg. Luc. 12, 59; cf.:

    aes minutum,

    id. ib. 21, 2.— Plur.
    (α).
    The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—
    (β).
    Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—
    (γ).
    Comp.:

    illa minutiora,

    those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭnūtē, into small or fine pieces, finely, minutely (class.).
    A.
    Lit.:

    sal minute tritus,

    Col. 6, 17, 7:

    minutissime commolere,

    id. 12, 28, 1:

    historia minutissime scripta,

    in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—
    B.
    Trop.
    (α).
    In a petty or paltry manner:

    res minutius tractare,

    Cic. Fin. 4, 3, 7.—
    (β).
    Minutely, closely, accurately:

    minutius et scrupulosius scrutantur omnia,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):

    concidere,

    Cato, R. R. 123:

    scoria minutim fracta,

    Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—
    B.
    With short steps, trippingly:

    equus ambulans,

    Veg. Vet. 1, 56, 39:

    deambulare,

    id. ib. 2, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > minutum

  • 3 ēlīdō

        ēlīdō sī, sus, ere    [ex + laedo], to strike out, dash out, tear out, force out, squeeze out: auriga e curru eliditur: nubibus ignīs, O.: spuma elisa, dashed up, V.: herbam, O.: nervis morbum, H.— To dash to pieces, shatter, crush: caput saxo, L.: fauces, to strangle, O.: navīs, Cs.: anguīs, to strangle, V.—Fig., to break down, destroy: nervos virtutis: aegritudine elidi.
    * * *
    elidere, elisi, elisus V
    strike or dash out; expel; shatter; crush out; strangle; destroy

    Latin-English dictionary > ēlīdō

  • 4 illido

    illīdo ( inl-), si, sum, 3, v. a. [in-laedo], to strike or dash against or upon, to beat against, to strike, dash or beat in any direction.
    I.
    Lit. (mostly poet., not in Cic. prose; cf.:

    incutio, impingo, infligo): libravit caestus effractoque illisit in ossa cerebro,

    Verg. A. 5, 480: ad vulnus manus, Cic. poët. Tusc. 3, 31, 76 fin.:

    (naves) vadis,

    Verg. A. 1, 112:

    repagula ossibus,

    Ov. M. 5, 121:

    funale fronti,

    id. ib. 12, 250:

    dentem fragili (corpori),

    Hor. S. 2, 1, 77:

    caput foribus,

    Suet. Aug. 23:

    superbissimos vultus solo,

    Plin. Pan. 52, 4:

    linum illisum crebro silici,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    fluctus se illidit in litore,

    Quint. 10, 3, 30 Zumpt N. cr.: quos Rex suus illisit pelago, drove to the sea, i. e. forced to navigate the sea, Val. Fl. 7, 52:

    avidos illidit in aegrum Cornipedem cursus,

    i. e. guides, Stat. Th. 11, 517.—
    II.
    Transf., to strike or dash to pieces (very rare):

    illisis cruribus,

    Varr. R. R. 3, 7, 10:

    serpens compressa atque illisa morietur,

    Cic. Har. Resp. 25 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > illido

  • 5 inlido

    illīdo ( inl-), si, sum, 3, v. a. [in-laedo], to strike or dash against or upon, to beat against, to strike, dash or beat in any direction.
    I.
    Lit. (mostly poet., not in Cic. prose; cf.:

    incutio, impingo, infligo): libravit caestus effractoque illisit in ossa cerebro,

    Verg. A. 5, 480: ad vulnus manus, Cic. poët. Tusc. 3, 31, 76 fin.:

    (naves) vadis,

    Verg. A. 1, 112:

    repagula ossibus,

    Ov. M. 5, 121:

    funale fronti,

    id. ib. 12, 250:

    dentem fragili (corpori),

    Hor. S. 2, 1, 77:

    caput foribus,

    Suet. Aug. 23:

    superbissimos vultus solo,

    Plin. Pan. 52, 4:

    linum illisum crebro silici,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    fluctus se illidit in litore,

    Quint. 10, 3, 30 Zumpt N. cr.: quos Rex suus illisit pelago, drove to the sea, i. e. forced to navigate the sea, Val. Fl. 7, 52:

    avidos illidit in aegrum Cornipedem cursus,

    i. e. guides, Stat. Th. 11, 517.—
    II.
    Transf., to strike or dash to pieces (very rare):

    illisis cruribus,

    Varr. R. R. 3, 7, 10:

    serpens compressa atque illisa morietur,

    Cic. Har. Resp. 25 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inlido

  • 6 frango

    frango, frēgi, fractum, 3, v. a. [root in Gr. FPAT, rhêgnumi, rhêgma, rhôgaleos; Goth. Brikkan; Irish brissim; Germ. brechen; Engl. break; but cf. Fick, Vergl. Wörterb. p. 182, and v. the letter F], to break, break in pieces, dash to pieces, shiver, break in two (cf.: rumpo, diffringo).
    I.
    Lit.: hastas frangit quatitque, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 435 ed. Vahl.); cf.: aes sonit, franguntur hastae, id. Fragm. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 ed. Vahl.): fraxinus frangitur atque abies consternitur alta, is broken, felled, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 195 ed. Vahl.):

    simulacra,

    Lucr. 6, 419:

    milvo est quoddam bellum quasi naturale cum corvo: ergo alter alterius ubicumque nactus est ova, frangit,

    Cic. N. D. 2, 49, 125:

    anulus aureus fractus et comminatus est,

    id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

    compluribus navibus fractis,

    dashed to pieces, Caes. B. G. 4, 29, 3:

    naves,

    Hor. A. P. 20:

    navem is fregit apud Andrum insulam,

    Ter. And. 1, 3, 17; cf. Auct. Her. 4, 44, 57:

    domus fracta conjectu lapidum,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    janua frangatur, latret canis,

    Hor. S. 1, 2, 128:

    patinam,

    id. ib. 2, 8, 72:

    lagenam,

    id. ib. 81:

    crystallina,

    Mart. 14, 111:

    aulas in caput,

    Plaut. Capt. 1, 1, 21:

    corpora ad saxum,

    Verg. A. 3, 625:

    vindices rerum capitalium laqueo gulam fregere,

    broke his neck, strangled him, Sall. C. 55, 5:

    cervices civium Romanorum in carcere,

    Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147; id. Vatin. 11, 26:

    senile guttur parentis impiā manu,

    Hor. Epod. 3, 2:

    cerebrum,

    Verg. A. 5, 413:

    brachium,

    Cic. de Or. 2, 62, 253; cf.

    coxam,

    Plin. Ep. 2, 1, 5:

    crus,

    Hor. Ep. 1, 17, 59:

    crura,

    Cic. Phil. 13, 12, 27; Suet. Aug. 67; id. Tib. 44; Vulg. Johan. 19, 31:

    cornu in arbore,

    Ov. F. 5, 121:

    non ego te, tigris ut aspera Gaetulusve leo, frangere persequor,

    to tear in pieces, Hor. C. 1, 23, 10; cf.:

    indomitos ut cum Massyla per arva Armenti reges magno leo fregit hiatu, etc.,

    Stat. Th. 11, 28; Val. Fl. 2, 458; Plin. 8, 40, 61, § 150:

    nubes in montem actae non franguntur, sed circumfunduntur,

    Sen. Q. N. 2, 28, 2.—
    B.
    Transf., in gen., to break up small, to grind, bruise, crush (freq. since the Aug. per.):

    glebam bidentibus,

    Verg. G. 2, 400;

    glebas,

    id. ib. 3, 161:

    fruges robore saxi,

    Lucr. 1, 882:

    farra saxo,

    Val. Fl. 2, 448:

    hordeum molis,

    Plin. 18, 7, 14, § 72:

    granum dentibus,

    id. 18, 24, 54, § 196:

    fabam,

    id. 19, 3, 15, § 40:

    glandem (sues),

    Verg. G. 2, 72:

    testes homini,

    Plin. 11, 49, 110, § 263:

    toros,

    to press, throw one's self upon, Mart. 2, 59, 3; 4, 8, 6: comam in gradus, to twist, braid, Quint. 1, 6, 44:

    mare montis ad ejus Radices frangit fluctus,

    breaks, Lucr. 6, 695; cf.:

    quam (fortunam) existimo levem et imbecillam ab animo firmo et gravi tamquam fluctum a saxo frangi oportere,

    Cic. Fam. 9, 16, 6:

    fluctus (scopulus),

    Luc. 6, 266:

    undam,

    Ov. F. 4, 282:

    aquas,

    Quint. 9, 4, 7:

    amnem nando,

    Luc. 8, 374; cf. Sil. 3, 457; 8, 555:

    iter,

    i. e. turn off from it, Stat. Th. 12, 232.
    II.
    Trop., to break down, subdue, weaken, diminish, violate; to soften, move, touch:

    quem (Viriathum) C. Laelius praetor ita fregit et comminuit ferocitatemque ejus ita repressit, ut, etc.,

    broke down, subdued, Cic. Off. 2, 11 fin.; cf.:

    fractam illam et debilitatam vim suam, etc.,

    id. Fam. 1, 9, 2:

    quem series immensa laborum fregerit,

    Ov. H. 9, 6:

    nationes frangere domareque,

    Cic. Prov. Cons. 13, 33:

    proeliis calamitatibusque fracti,

    Caes. B. G. 1, 31, 7:

    victi sumus igitur, aut, si vinci dignitas non potest, fracti certe et abjecti,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    te ut ulla res frangat?

    would break, shake thy resolution, id. Cat. 1, 9, 22; cf.:

    frangi metu, cupiditate,

    id. Off. 1, 20, 68:

    fractus ac debilitatus metu,

    id. de Or. 1, 26, 121:

    flecti animo atque frangi,

    id. Sull. 6, 18:

    frangi animo,

    id. Phil. 2, 15, 37:

    dolore,

    id. Fin. 2, 29, 95:

    misericordiā,

    id. Att. 7, 12, 3:

    pudore,

    id. Tusc. 2, 21, 48 et simil.; cf.

    also: aliquem auctoritate,

    id. ib. 1, 21 fin.:

    aliquem patientiā,

    id. Brut. 25, 95: quae (vis) summas frangit infirmatque opes, Poët. ap. Cic. Rab. Post. 10, 28:

    debilitatur ac frangitur eloquentia,

    Tac. Dial. 39:

    mollis illa educatio, quam indulgentiam vocamus, nervos omnes et mentis et corporis frangit,

    Quint. 1, 2, 6:

    frangitur vox,

    id. 11, 3, 20; cf. id. 12, 11, 2:

    vox Auditur fractos sonitus imitata tubarum,

    Verg. G. 4, 72:

    et illa (littera), quae est sexta nostrarum (i. e. F) quoties aliquam consonantem frangit, ut in hoc ipso frangit, multo fit horridior,

    i. e. weakens, Quint. 12, 10, 29 Spald. (v. the passage in its connection); cf. id. 1, 4, 11:

    primum divisit ineleganter: duo enim genera quae erant, fecit tria: hoc est non dividere, sed frangere,

    Cic. Fin. 2, 9, 26; cf.:

    frangas citius quam corrigas, quae in pravum induruerunt,

    Quint. 1, 3, 12:

    bellum proeliis frangere,

    Cic. Prov. Cons. 13, 32:

    dignitatem,

    id. Fam. 9, 16, 6:

    hunc (pedum dolorem) abstinentiā, sanctitate vicit et fregit,

    Plin. Ep. 1, 12, 5:

    ut equorum cursum delicati minutis passibus frangunt,

    Quint. 9, 4, 113:

    animos frangi et debilitari molestiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2:

    ingenium (mala),

    Ov. Tr. 3, 14, 33:

    sublimia pectora (Venus et vinum),

    id. F. 1, 301:

    ego unus contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13 fin.; cf. id. Fragm. ap. Non. 301, 8 (id. Rep. 3, 36 ed. Mos.):

    furorem et petulantiam alicujus,

    id. Pis. 14, 31:

    libidines,

    id. Leg. 3, 13, 31:

    odium iramque (risus),

    Quint. 6, 3, 9:

    impetum cogitationis (membranae),

    id. 10, 3, 31:

    consilium alicujus,

    Cic. Fam. 4, 4, 4; cf.:

    sententiam alicujus,

    id. ib. 1, 4, 1:

    foedus,

    id. Pis. 12, 28; id. Scaur. 42:

    fidem,

    id. Rosc. Com. 6, 16:

    jura pudicitiae,

    Prop. 4 (5), 5, 28:

    mandata,

    Hor. Ep. 1, 13, 19:

    fas,

    Grat. Cyneg. 451:

    morantem diem mero (= breviorem reddere),

    to shorten, Hor. C. 2, 7, 6:

    vina,

    i. e. to weaken, dilute, Mart. 14, 103; Plin. 14, 22, 28, § 138:

    cum frangerem jam ipse me cogeremque illa ferre toleranter,

    Cic. Fam. 4, 6, 2:

    nec animus tantis se laboribus frangeret, neque, etc.,

    id. Arch. 11, 29:

    ante quam calores aut frigora se fregerunt,

    diminished, abated, Varr. R. R. 2, 2, 18; cf.:

    Scaevola paulum quiescet, dum se calor frangat,

    Cic. de Or. 1, 62, 265:

    fracti aestus et nondum orta frigora,

    Cels. 7, 7, 4 fin.; cf.:

    fluctus se frangit,

    Sen. Med. 392:

    glacies se frangit,

    id. Q. N. 4, 5, 4.—Hence, fractus, a, um, P. a., weakened, weak, feeble, faint:

    jamque adeo fracta est aetas effetaque tellus Vix animalia parva creat,

    Lucr. 2, 1151:

    quod me audis fractiorem esse animo,

    i. e. more disheartened, less courageous, Cic. Att. 11, 12, 4; cf.:

    spes amplificandae fortunae fractior,

    id. Lael. 16, 59:

    in compositione fractus,

    powerless, feeble, Quint. 12, 10, 12; cf.:

    quid est tam fractum, tam minutum, tam in ipsa concinnitate puerile?

    Cic. Brut. 83, 287; and:

    corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus,

    Quint. 10, 1, 125: corrupta oratio maxime comprehensione obscura, compositione fracta consistit, id. [p. 777] 8, 3, 57:

    effeminata et fracta impudicis modis (musice),

    id. 1, 10, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > frango

  • 7 frangō

        frangō frēgi, frāctus, ere    [FRAG-], to break in pieces, dash to pieces, shiver, shatter, fracture: ova: anulus fractus est: navibus fractis, Cs.: navem, suffer shipwreck, T.: Ianua frangatur, H.: corpora Ad saxum, V.: laqueo gulam, strangle, S.: bracchium: Si fractus inlabatur orbis, H.: in arbore cornu, O.: te, tigris ut aspera, tear in pieces, H.: diem mero, shorten, H.— To break up, grind, bruise, crush: glaebam Bidentibus, V.: fruges saxo, V. — To break (of waves): tamquam fluctum a saxo frangi: arcus aquarum Frangitur, O.—Fig., to break down, subdue, overcome, crush, dishearten, weaken, diminish, violate, soften: alqm, ut, etc.: Danaūm fractae vires, V.: quem series inmensa laborum Fregerit, O.: proeliis fracti, Cs.: te ut ulla res frangat?: pudore: alqm patientiā: omnis res mea fracta est, my fortune was lost, H.: res fractae, calamities, V.: Frangimur fatis, V.: frangi aspectu pignorum suorum, Ta.: bellum proeliis: praedonis audaciam: consilium alicuius: doli frangentur inanes, come to naught, V.: foedus: mandata, fail in, H.: dum se calor frangat, subsides.
    * * *
    frangere, fregi, fractus V
    break, shatter, crush; dishearten, subdue, weaken; move, discourage

    Latin-English dictionary > frangō

  • 8 elido

    ē-līdo, si, sum, 3, v. a. [laedo].
    I. A.
    Lit.:

    aurigam e curru,

    Cic. Rep. 2, 41:

    oculos,

    Plaut. Rud. 3, 2, 45; Verg. A. 8, 261:

    ignem velut e silice,

    Plin. 11, 37, 86, § 214; cf.:

    flammas ex sese,

    id. 18, 35, 84, § 358:

    ignes nubibus,

    Ov. M. 6, 696:

    aërem lituis,

    Luc. 7, 476:

    partum,

    i. e. to produce abortion, Cels. 1, 7; Plin. 25, 3, 7, § 25:

    litteras,

    to strike out by syncope, to elide, Gell. 5, 12, 5:

    vina praelis,

    i. e. to press out, Prop. 4 (5), 6, 73; cf.

    herbam,

    Ov. F. 4, 371:

    corpora equorum eodem elisa, i. e. ad litus ejecta,

    Tac. A. 2, 24.—
    B.
    Trop.: animam alicui, Lucil. ap. Non. 291, 32:

    (imago) recta retrorsum Sic eliditur, ut, etc.,

    is thrown back, reflected, Lucr. 4, 296:

    colores repercussu parietum,

    Plin. 37, 9, 52, § 137:

    sibilum,

    to force out, Cels. 4, 4, 2; cf.

    sonum,

    Plin. 11, 51, 112, § 269; 14, 22, 28, § 146:

    vocem,

    Quint. 11, 3, 51:

    morbum,

    to drive out, expel, Cels. 4, 4, 3; Hor. Ep. 1, 15, 6: magnas sententias, to send forth, utter (the fig. being that of a cloud discharging itself), Quint. 2, 11, 7 Spald.—
    II.
    To break or dash to pieces, to shatter, to crush to death.
    A.
    Lit.:

    talos alicui,

    Plaut. Mil. 2, 2, 12:

    tuum caput,

    id. Poen. 2, 46; Liv. 21, 45:

    fauces,

    to strangle, Ov. M. 12, 142: naves, * Caes. B. C. 3, 27, 2:

    aliquem stipite,

    Curt. 9, 7 fin.:

    draconem pondere,

    Plin. 8, 11, 11, § 32:

    geminos angues (Hercules),

    i. e. to strangle, Verg. A. 8, 289; cf.

    infantes,

    Flor. 3, 3, 17 al. —
    B.
    Trop., to break down, destroy:

    (poetae) nervos omnes virtutis elidunt,

    Cic. Tusc. 2, 11 fin.; cf.:

    aegritudine elidi,

    id. ib. 5, 6, 16:

    prius pactum per posterius,

    i. e. to abrogate, Dig. 2, 14, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > elido

  • 9 dimminuō

        dimminuō —, —, ere    [dis- + minuo], to break to pieces, shatter, break: tibi caput, T.: Dimminuetur tibi cerebrum, T.
    * * *
    dimminuere, -, - V TRANS

    Latin-English dictionary > dimminuō

  • 10 dīsiciō or dissiciō

        dīsiciō or dissiciō (disiicio), iēcī, iectus, ere    [dis + iacio], to throw asunder, drive asunder, scatter, disperse, break up, tear to pieces: late disiectis moenibus, L.: disiecta spatio urbs, L.: nubīs, O.: ostendens disiectis volnera membris, i. e. the wounded body with limbs torn off, O.: disice corpora ponto, V.: ratīs, V.: passim navīs, L.: disiecti membra poëtae, H.— To rout, disperse, scatter: eā (phalange) disiectā, Cs.: quos medios cohors disiecerat, S.: barbarorum copiis disiectis, N.: pulsos in fugam, Ta.— To dash to pieces, ruin, destroy: arcem a fundamentis, N.: moenia urbium disiecta, dilapidated, N.: dide, dissice, Caecil. ap. C.—Fig., to thwart, overthrow, frustrate, bring to naught: pacem, V.: consilia ducis, L.

    Latin-English dictionary > dīsiciō or dissiciō

  • 11 diminuo

    dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;

    perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,

    Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:

    caput homini,

    id. Men. 2, 2, 30:

    caput tuum,

    Ter. Eun. 4, 7, 33:

    cerebrum tibi,

    id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—
    II.
    To violate, outrage, destroy by outrage:

    veritates,

    Vulg. Psa. 11, 1:

    de verbis libri,

    id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).

    Lewis & Short latin dictionary > diminuo

  • 12 dimminuo

    dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;

    perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,

    Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:

    caput homini,

    id. Men. 2, 2, 30:

    caput tuum,

    Ter. Eun. 4, 7, 33:

    cerebrum tibi,

    id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—
    II.
    To violate, outrage, destroy by outrage:

    veritates,

    Vulg. Psa. 11, 1:

    de verbis libri,

    id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).

    Lewis & Short latin dictionary > dimminuo

  • 13 conlīdō (coll-)

        conlīdō (coll-) līsī, līsus, ere    [com- + laedo], to dash to pieces, shatter, batter, crush: vasa conlisa: umorem: anulus ut fiat, colliditur aurum, O.: colliduntur inter se naves, Cu.—Fig.: Graecia barbariae conlisa duello, dashed upon, H.

    Latin-English dictionary > conlīdō (coll-)

  • 14 discutiō

        discutiō cussī, cussus, ere    [dis + quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter: columna ad imum fulmine discussa est, L.: arietibus aliquantum muri, L.: latericium, Cs.: tempora ictu, O.: nubīs, O.: discussae iubae capiti, V.: saxa, Iu.— To break up, scatter, disperse, dissipate, remove, dispel: coetūs, L.: discussa est caligo: discussā nive, Cs.: umbras, V.: somnum sibi lymphā, Pr.: soporem, Cu. — Fig., to remove, scatter, destroy, suppress: caedem: cunctationem eius: eam rem litterae discusserunt, L.: periculum consilio.
    * * *
    discutere, discussi, discussus V
    strike down; shatter, shake violently; dissipate, bring to naught; plead case

    Latin-English dictionary > discutiō

  • 15 quassō

        quassō āvī, ātus, āre, freq.    [quatio], to shake violently, toss, brandish, wave: pinum, V.: hastam, V.: ramum super utraque Tempora, V.: laetum siliquā quassante legumen, nodding pod, V.— To shatter, shiver, dash to pieces, batter: turris diu quassata prociderat, L.: Quassata ventis classis, V.: quassata domus, O.—Fig., to shake, shatter, impair, weaken: quassatā re p.
    * * *
    quassare, quassavi, quassatus V
    shake repeatedly; wave, flourish; batter; weaken

    Latin-English dictionary > quassō

  • 16 abstergeo

    abs-tergĕo, rsi, rsum, 2, v. a. (the form abstergo, gĕre rests upon spurious readings, except in eccl. Lat., as Vulg. Apoc. 21, 4), to wipe off or away, to dry by wiping.
    I.
    Lit.:

    labellum,

    Plaut. As. 4, 1, 52:

    sudorem,

    id. Men. 1, 2, 16:

    vulnera,

    Ter. Eun. 4, 7, 9: lacrimas, Lucil. ap. Porphyr. ad Hor. S. 1, 2, 68:

    fletum,

    Cic. Phil. 14, 34: everrite aedīs, abstergete araneas, brush away, Titin. ap. Non. 192, 10.—
    * B.
    Transf.:

    remos (qs. to wipe away, i. e.),

    to break, to dash to pieces, Curt. 9, 9, 16.—
    II.
    Trop., to wipe away (any thing disagreeable, a passion, etc.), i. e. to drive away, expel, remove, banish:

    ut mihi absterserunt omnem sorditudinem,

    Plaut. Poen. 5, 2, 10;

    esp. freq. in Cic.: dolorem, Q. Fr. 2, 9: senectutis molestias,

    Sen. 1: [p. 12] metum, Fam. 9, 16;

    luctum, Tusc. 3, 18: suspicionem,

    Amm. 14, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > abstergeo

  • 17 conquasso

    con-quasso, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    To shake severely (several times in Lucr. and Cic., elsewh. very rare; after Cic. only in late Lat.).
    A.
    Lit.:

    corpus ex aliqua re,

    Lucr. 3, 442:

    omnia graviter terrarum motibus ortis,

    id. 5, 107; cf.:

    Appulia maximis terrae motibus conquassata,

    Cic. Div. 1, 43, 97; Cod. Just. 1, 14, 6, § 5.—
    B.
    Trop., to shatter, disturb:

    conquassatur enim tum mens animaeque potestas (corresp. with collabefieri),

    Lucr. 3, 599:

    exteras nationes illius anni furore,

    Cic. Sest. 26, 56:

    civitatem,

    id. Vatin. 8, 19: omnes provincias, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4: aliquem maximis periculis, Firm. Math. 3, 13, 4.—
    * II.
    To shatter, dash to pieces:

    calicem,

    Cato, R. R. 52, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conquasso

  • 18 dirumpo

    dī-rumpo or disr-, rūpi, ruptum, 3, v. a., to break or dash to pieces; to break, burst asunder (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    tabulā caput,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 37:

    ne medius disrumpar miser,

    id. Curc. 2, 1, 7:

    cum se in nubem induerint (venti) ejusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque disrumpere,

    Cic. Div. 2, 19, 44:

    imagines,

    Tac. H. 1, 55: homo diruptus, i. e. that has a rupture (c. c. dirutus), Cic. Phil. 13, 12.—In an obscene sense, Plaut. Cas. 4, 3, 11 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To break off, sunder, sever:

    amicitias exorsa aliqua offensione dirumpimus,

    Cic. Lael. 22 fin.; cf.:

    humani generis societatem,

    id. Off. 3, 5, 21:

    regnum,

    Vulg. 3 Reg. 11, 11.—And in a figure borrowed from a play (in which two persons tugged at the ends of a rope until it broke, or one of them fell to the ground):

    cave dirumpatis, i. e. the rope or thread of your recollection,

    Plaut. Poen. prol. 117.— Esp. freq.,
    B.
    Pass. in colloquial lang., to burst with envy, etc.:

    unum omnia posse dirumpuntur ii qui, etc.,

    Cic. Att. 4, 16, 10; cf.:

    infinito fratris tui plausu dirumpitur,

    id. Fam. 12, 2, 2:

    dirumpor dolore,

    id. Att. 7, 12, 3; cf.

    risu,

    App. M. 3, p. 130, 3.—Once act.: dirupi me paene, I nearly burst myself with earnest speaking, Cic. Fam. 7, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > dirumpo

  • 19 discutio

    dis-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter, etc.
    I.
    In gen.: dentes, Lucil. ap. Non. 455, 18:

    deum delubra,

    Lucr. 6, 418; cf.:

    columna rostrata tota ad imum fulmine discussa est,

    Liv. 42, 20:

    ne saxa ex catapultis lateritium discuterent,

    Caes. B. C. 2, 9, 3; cf.:

    aliquantum muri tribus arietibus,

    Liv. 21, 12: rostro (navis) discusso, shattered, Auct. B. Alex. 46, 2; cf.:

    tempora cava ictu,

    Ov. M. 2, 625:

    ora saxo,

    id. ib. 4, 519:

    percussam aquam,

    Plin. 28, 8, 29, § 118:

    nubes,

    Ov. M. 15, 70:

    discussae jubae capiti,

    Verg. A. 9, 810 et saep.—
    II.
    In partic.
    A.
    In medic. lang., to scatter, disperse ( = digerere), Cels. 2, 17; 3, 15; Scrib. Comp. 43; Plin. 30, 15, 47, § 135 et saep. —
    B.
    Pregn., to break up, scatter, disperse, dissipate.
    1.
    Lit. (rarely):

    illos coetus,

    Liv. 2, 28; cf.:

    Boeoticum consilium,

    id. 42, 44:

    sole orto est discussa (caligo),

    id. 29, 27:

    caligo,

    Cic. Phil. 12, 2, 5; cf.

    umbras (sol),

    Verg. G. 3, 357; id. A. 12, 669:

    discussa nox,

    Luc. 5, 700.—Rarely with pers. objects:

    Cato discutit Etruscos, Gabinius Marsos, etc.,

    routs, subdues, Flor. 3, 18, 13; cf.:

    hostiles turmae discussae,

    Amm. 25, 1.—Far more freq. and class.,
    2.
    Trop.:

    terrorem animi tenebrasque,

    to disperse, dispel, Lucr. 1, 148; 2, 61 al.; cf. Cic. de Or. 3, 57:

    quod rem totam discusseram,

    had frustrated, brought to naught, id. Q. Fr. 2, 12;

    so freq.: rem,

    Liv. 34, 56; 39, 10; Suet. Dom. 2 al.:

    discutere et comprimere periculum consilio,

    Cic. Mur. 39, 84; so,

    periculum,

    Liv. 2, 52; Front. Strat. 2, 11, 4:

    captiones (shortly before: dissolvere interrogationes),

    Cic. Ac. 2, 15, 46: omnem ejus cunctationem, Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 2:

    disceptationem,

    Liv. 38, 13:

    crimen alicujus,

    Quint. 4, 2, 18:

    famam,

    Tac. H. 2, 9:

    fidem,

    Luc. 1, 119:

    consilia hostium,

    Front. Strat. 4, 7, 31:

    seditionem,

    id. ib. 1, 9, 2; Vell. 2, 81:

    bellum (with sepelire),

    id. 2, 75:

    nefas,

    Flor. 3, 18, 9 et saep. —Hence, * discussē, adv., only comp., minutely, accurately:

    explorare discussius,

    Mart. Cap. 9, § 891.
    For the meaning to investigate, discuss (lit.
    , to separate mentally, distinguish, as in disputare, discernere, etc.), which prevails in the post-class. derivatives: discussio, discussor, and discusse; as also in the Romance: discutere, discussare, discussione; discuter, discussion, etc., there appear to be no examples in the literary language.

    Lewis & Short latin dictionary > discutio

  • 20 disicio

    dīs-ĭcĭo (or dissĭcio, Lucr. 3, 639; less correctly, dis-jĭcio), jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw asunder; to drive asunder; to scatter, disperse (freq. in poets and historians, esp. since the Aug. per.; not in Cic., Plaut., or Ter.).
    I.
    In gen.:

    partibus disjectis disque supatis,

    Lucr. 1, 651; cf. id. 1, 1020:

    materies,

    id. 2, 939:

    vis animaï (with dispertita and discissa),

    id. 3, 639:

    equi,

    id. 5, 400:

    in vasta urbe lateque omnibus disjectis moenibus,

    i. e. distributed, stretching out in various directions, Liv. 24, 2; cf. id. 24, 33 fin.:

    disjecta nube,

    Plin. 2, 49, 50, § 134:

    nubes,

    Ov. M. 10, 179:

    nubila,

    id. ib. 1, 328:

    membra,

    id. ib. 3, 724; cf.:

    corpora ponto (with age diversos),

    Verg. A. 1, 70:

    rates,

    id. ib. 1, 43; cf.:

    naves passim,

    Liv. 30, 24:

    naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23 et saep.:

    frontem mediam mentumque securi,

    Verg. A. 12, 308; cf.: scyphus in duas partes disjectus, Varr. ap. Gell. 3, 14, 3:

    crinem disjecta Venus,

    with dishevelled hair, Sil. 5, 203;

    of money,

    to squander, Val. Max. 3, 5, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    Milit. t. t., to disperse, scatter, rout the enemy:

    ea (phalange) disjecta,

    Caes. B. G. 1, 25, 2; Liv. 44, 41; Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12 B.: Sall. C. 61, 3; id. J. 50, 6; Nep. Milt. 2 al.:

    hostium disjecta frangere,

    the scattered enemy, Amm. 29, 4.—
    B.
    Pregn., to dash to pieces, lay in ruins, destroy; to frustrate, thwart, bring to naught.
    1.
    Lit.:

    arcem a fundamentis,

    Nep. Timol. 3, 3:

    moenia urbium,

    id. ib. § 2; Ov. M. 12, 109:

    statuas,

    Suet. Caes. 75:

    sepulchra,

    id. ib. 81 al.:

    globum consensionis,

    to dissolve, Nep. Att. 8, 4:

    pecuniam,

    i. e. to squander, Val. Max. 3, 5, 2; cf. absol.: dide, disice, per me licet, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37.—
    2.
    Trop. (i. q. discutere, II. B. 2.):

    dissice compositam pacem,

    Verg. A. 7, 339; so,

    pacem,

    Sil. 2, 295:

    rem,

    Liv. 2, 35:

    consilia ducis,

    id. 25, 14:

    cogitationem regiam,

    Vell. 1, 10:

    exspectationem novarum tabularum,

    Suet. Caes. 42.

    Lewis & Short latin dictionary > disicio

См. также в других словарях:

  • dash in pieces — Break in pieces, break into fragments, shatter, shiver …   New dictionary of synonyms

  • dash — c.1300, probably from a Scandinavian source (Cf. Swed. daska, Dan. daske to beat, strike ), somehow imitative. The oldest sense is that in dash to pieces and dashed hopes. Intrans. meaning move quickly appeared c.1300, that of to write hurriedly… …   Etymology dictionary

  • dash —   1. Run. Holo māmā, heihei, pūhalahio.   2. Strike. Kā, kākā, kuapā;    ♦ dash down, kiola ino, ulupā, kula i;    ♦ dash to pieces, wāwahi, pākī; kā make loa (to death).   3. Punctuation. Kaha maha …   English-Hawaiian dictionary

  • Dash-guti — is a two player abstract strategy board game from India, specifically from Central Provinces, United Provinces, Karwi Subdivision where it is called Kowwu Dunki which is the same name given to another similar game called Lau kata kati. The game… …   Wikipedia

  • Dash — (d[a^]sh), v. t. [imp. & p. p. {Dashed}; p. pr. & vb. n. {Dashing}.] [Of. Scand. origin; cf. Dan daske to beat, strike, Sw. & Icel. daska, Dan. & Sw. dask blow.] 1. To throw with violence or haste; to cause to strike violently or hastily; often… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dash — dash1 /dash/, v.t. 1. to strike or smash violently, esp. so as to break to pieces: He dashed the plate into smithereens against the wall. 2. to throw or thrust violently or suddenly: to dash one stone against another. 3. to splash, often… …   Universalium

  • Dash (spaniel) — Princess Victoria with her spaniel Dash, by Sir George Hayter, c1836 (Royal Collection) Dash (1830–1840) was a King Charles spaniel owned by Queen Victoria. Victoria s biographer Elizabeth Longford called him the Queen s closest childhood… …   Wikipedia

  • dash — I. /dæʃ / (say dash) verb (t) 1. to strike violently, especially so as to break to pieces. 2. to throw or thrust violently or suddenly. 3. to splash violently; bespatter (with water, mud, etc.). 4. to apply roughly as by splashing. 5. to throw… …  

  • dash — I [[t]dæʃ[/t]] v. t. 1) to strike or smash violently, esp. so as to break to pieces: to dash a plate against a wall[/ex] 2) to throw or thrust violently or suddenly: to dash one stone against another[/ex] 3) to splash, often violently; bespatter …   From formal English to slang

  • Pieces and amounts — There are many words which are used in front of of and an uncount noun to refer to a piece of something or a particular amount of something. The most common words are given here. ◊ substances Some words can be used to refer to a piece or amount… …   Useful english dictionary

  • pieces and amounts — There are many words which are used in front of of and an uncount noun to refer to a piece of something or a particular amount of something. The most common words are given here. ◊ substances Some words can be used to refer to a piece or amount… …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»